Paris, je t'adore!

Na Bleau in het Pinksterweekend kon ik meteen aanschuiven in Parijs voor mijn werk. Hotel was gelegen aan de  Seine maar net in de suburb Ivry-sur-Seine. Daar arriveerde ik met de auto via een doldwaas parcours op de Boulevard Peripherique zonder verkeerd gereden te zijn. Het kantoor van mijn werkgever in Frankrijk lag op steenworp afstand; de overkant van de straat. Alleen de avond van arriveren had ik kort wat tijd om de stad in te gaan. Samen met twee andere collega's zijn we de metro gesprongen richting centrum. Daar hebben we een lekker hapje kunnen doen in de artiesten wijk Saint-Germain en hebben de kathedraal Notre Dame bezichtigd gelegen op een eiland midden in de Seine; Île de la Cité.

Helaas hoefde ik slechts één dag in Parijs te zijn voor werk. Maar een dergelijke mooie stad smeekt om een tweede bezoek. Dus ik zal terug komen...

De zuidelijke kade van de Seine, Quais de Grands Augustins. Daarachter liggen de wijken Monnaie en Saint-Germain de Pres die bezaaid zijn met allerlei eetgelegenheden.

De Seine en de Quai de l'Horloge, kade van het eiland Ile de la Cité. In het midden is Pont Neuf zichtbaar met daarachter de Eifel toren

Hét icoon van de stad, de Eifel toren. 

De kathedraal Notre Dame

Notre Dame

Pinksterweekend Bleau

En met Hemelvaart vertoefde ik daar ook al. Nog even en ik word een heuse Bleausard. Verslavend is het boulderen in het magische bos van Bleau in ieder geval wel. Maar goed, nu het verhaal...

Vrij vlak voor het Pinksterweekend kreeg ik op mijn werk te horen dat ik voor een meeting naar Parijs moest reizen; op dinsdag na Pinksteren. Een dergelijke mogelijkheid om goedkoop en met een goed 'excuus' naar Fontainebleau te gaan komt er niet vaak. Eerdere plannen voor dat weekend werden snel omgegooid en de bouldermat verdween weer achter in de auto. Helaas was Martin niet in de gelegenheid om mee te reizen.

Met een Pinksterweekend is het lastig om rustige plekken te vinden in het bos van Fontainebleau. Maar daar ben ik toch redelijk in geslaagd door de al te populaire gebieden te vermijden. Paar keer heb ik het gebied Bois Rond bezocht en een keer Franchard Sablons. En er ligt nog zoveel meer moois te wachten. Het klimmen zelf was weer even wennen. Zeker zonder spotter was het lastig om buiten je comfort zone te klimmen. Maar het zelfvertrouwen groeit toch naarmate je voeten dan weer stabieler gaan staan op de miniscule randjes van het zandsteen. Daardoor gingen de lager gewaardeerde boulders toch net even makkelijker dan tijdens Hemelvaart.

Het bos in Franchard Sablons wordt grotendeels begroeid door varens.

Mooie plaatbeklimming van La Réticence, 5b

Overzicht van het gebied Franchard Sablons, gelegen tegen een helling. Hier op de voorgrond de muur met slopers bij de uitklim, Le Passe-Plat, 5b

Ik kreeg het helaas niet voor elkaar om deze licht overhangende 5c, La Dérobade te toppen. Dus dan maar kijken of het met spierballen sleuren wel gaat lukken...

Gelukkig voor mijn zelfvertrouwen wist ik nog een project af te ronden. In mijn derde sessie wist eindelijk boven op de prachtige lijn van La Théorie des Nuages, 6b te krabbelen. Het had geen poging langer moeten duren want mijn krachten en vellen begonnen te verdwijnen. In Bois Rond start deze boulder rechts in een overhang waar vervolgens door middel van een heelhook de boulder in volledige Bleau-stijl verder uitgeklommen wordt. Na de dyno van Dallain nu mijn eerste echte klim 6b.

Maandagmiddag sprong ik in de wagen; op naar Parijs.

La Théorie des Nuages, 6b in Bois-Rond

De crux pas in close-up.

World Cup boulderen in Eindhoven

Afgelopen weekend bracht het wereldbekercircuit boulderen een bezoekje aan het Brabantse Eindhoven. Er waren extra startplaatsen voor de Nederlanders maar dat bracht helaas geen extra kwalificaties op voor de finales. Met een 20e plaats in de kwalificaties plaatste onze prima donna Vera Zijlstra zich nipt voor de halve finale. Bij de heren wist Nicky de Leeuw zich vrij eenvoudig voor de halve finale te plaatsen door alle vijf de boulders te toppen waarvan vier keer in een flash poging. Vier mannen wisten zelfs alle problemen te flashen wat een spannend vervolg van de wedstrijd zou beloven. Helaas wist Nicky de Leeuw geen boulder te toppen in de halve finale en zakte daar mee naar een 15e plaats; geen finale dus.

Vera Zijlstra in de kwalificaties.

Bij de dames was het in de finale een welbekend spannend onderonsje tussen de Japanse Akiyo Noguchi en de Oostenrijkse Anna Stöhr. Beide dames wisten alle problemen in de finale uit te werken. Daarbij had de Japanse minder pogingen nodig en kon daardoor de hoogste plaats van het erepodium bestijgen. In het klassement blijft Noguchi nog wel op een tweede plaats achter Anna Stöhr.

Ook bij de heren was het ongemeend spannend in de finale. De huidige leider in het klassement, de Rus Dmitry Sharaftudinov maakte wat foutjes en deed niet om het eremetaal mee. De wedstrijd ging tussen de Oostenrijker Kilian Fischhuber en de Amerikaanse rotsheld Daniel Woods. Allebei wisten ze alle finaleboulders op te lossen waarbij Fischhuber slechts één poging minder nodig had. Saillant detail is dat Daniel Woods bij een flashpoging op de eindgreep tegen de naastliggende muur botste waardoor die poging ongeldig werd verklaard door de jury. Als dat niet was gebeurd...


Door deze overwinning van Fischhuber neemt hij de leiding in het wereldbekercircuit over van Sharaftudinov. Volgende week maken de klimmers zich op voor de volgende wedstrijd in het circuit. Men reist af naar het zonnige Barcelona. Dat zal een opluchting zijn na het verregende weekend in Eindhoven.

Omdat die zo mooi was...

Mijn dyno van Dallain. Volgens de topo gegradeerd als een 6b, maar op bleau.info en 8a.nu loopt het uiteen van een 6a tot een 6c. Ach, het gaat om de schoonheid, en dat was zeker het geval. Komend weekend weer een paar dyno's proberen in het sprookjesbos van Fontainebleau.

"Ik heb getwijfeld over België..."

Behalve een liedje leek het ons ook het goede doel voor een besteding van Hemelvaart. Met vaste klimmaat Martin togen we naar Pont-a-Lesse, hartje Ardennen. Met een brandend zonnetje op de rug beklommen we de prachtige slab van Rochers du Castel. Mooie platen afgewisseld door scheuren vormde het decor voor een heerlijke dagje klimmen. Na al het boulderen van afgelopen maanden was het best een goed gevoel om een touw in je handen te voelen en de adrenaline van hoogte te ervaren.

Ondergetekende in Silence, On Tombe; 4b

Grote bomen staan er... al tijden en klaar om in te klimmen, of voor een knuffel

Eindelijk weer; touw en zon

Martin in Silence, On Tombe; 4b, een zeer fraaie warming-up.

Panorama vanaf Rochers du Castel

Martin demonstreert zijn voettechniek op een plaatbeklimming, Reve de Funambule, 5b.