Zaterdagvroeg sprongen we in de auto om 's middags naar Bas Cuvier te gaan. Met 6 dik ingeplakte vingers was het doel vooral om plezier te hebben en de vingers heel te houden. Ik zit immers nog in een 'rust'-periode van 2 maanden om te herstellen van meerdere ligamentblessures in de vingers.
Gradaties blijven een lastige discussie in Fontainebleau. De traditionele gradaties zijn relatief heel hard, nieuwe boulders eenvoudiger. Zodoende stond ik in 2 pogingen bovenop een 6b, l'Esquisse. Binnenkort een topo kopen met plaatjes? En je bent niet in Bas Cuvier geweest als je niet la Marie-Rose hebt geprobeerd. Inmiddels is deze boulder eigenlijk een 6b geworden, maar dit blijft toch de allereerste 6a in Fontainebleau. Die graad blijft dus heilig in dit sprookjesbos.
Na een nachtje rust in een goedkoop hotel werd de tweede en laatste dag besteed in Rocher Canon. Nog half slaperig gooiden we de crashpad onder de eerste boulders voor het opwarmen, hoorden we luid: "hee jongens!" Tussen alle Fransen, Duitsers en Belgen liep Robbert (Smits) naar ons toe; een bekende vanuit de klimhal in Bussum. Hoe groot zijn die kansen tussen die talloze boulders in dat immense bos?
De ochtendkou verruilde zich voor een heerlijk zonnetje. We proberen nog de mooie Styrax 6b en Chausseur de Prises 7a, maar helaas lukken die niet ondanks de gemaakte vorderingen. Nog even in de zon luieren, en hup de auto in terug naar huis...
Martin doet een verwoede poging in Styrax, 6b.
