Nieuwe velgen; de Shaman met haar karakteristieke agressieve, down turned vorm. Hieronder legt Chris Sharma uit wat de kwaliteiten zijn van deze klimschoen.
woensdag 27 november 2013
Nieuwe klimvelgen
Na een lange relatie met de La Sportiva Cobra was het tijd om verder te gaan en stappen te maken. De verhouding duurde 4 of 5 paar lang, maar aan al het goede komt een einde. De sloffen worden ingeruild voor agressieve down turned klimschoentjes van Evolv. Geïnspireerd door klimlegende Chris Sharma, en ondersteunend voor stevig boulderen, heb ik gekozen voor het topmodel Shaman. Het subtiele smeren van rubber op oneffenheden wordt nu vervangen door feilloze precisie op kleine treetjes. Vandaag binnen, morgen beproefd. Het dominante oranje is wel gebleven...
Herfstweekendje Fontainebleau
Vooruitzichten in Nederland en omringende landen waren stormachtig. Het kloppend hart van Frankrijk leek hieraan te ontsnappen en zich uitstekend te lenen voor een lekker boulderweekend. Met de nieuwe grommende bolide, beladen met crashpad, reisden we comfortabel in recordtempo naar het betoverende bos van Fontainebleau. Iets te voorspoedig bleek, want de rotsen van Franchard Isatis moesten nog opdrogen. Het vluchtend regenfront had net haar natte bombardement laten vallen.
Nog even geduld bewaren dus, inchecken, en een gebiedje uitzoeken met veel wind en het liefst blootgesteld aan wat schaarse zon. Na wat bladeren in de topo viel de keuze op Canche aux Merciers, een gebiedje waar we nog niet eerder zijn geweest. Op de parkeerplaats worstelden wij ons een weg tussen de paddestoelenzoekers die gewapend waren met fleurige laarzen en riete mandjes. De meeste boulders waren hier al droog gewaaid en de crashpad kon ontvouwen worden.
Al tijdens de warming-up worden we geconfronteerd met de 'Bleau'-stijl. Het is zoeken naar treetjes, vasthouden aan ribbelige slopers. Daarna bovenop de boulder proberen te mantelen, zonder dat je nog je voeten ziet. Met je vingers houd je een randje vast wat je nauwelijks nog kan zien met het blote oog. Trots en voldaan sta je dan bovenop met je handen in de lucht; een... 4c! In Canche aux Merciers klimmen we met een pracht enige verre kruispassen Le Croisé Magique, 5b en Par Toutatis, 6a. 's Avonds werd noeste arbeid beloond met menig La Chouffe.
De tweede en tevens laatste klimdag werd ingezet op Franchard Isatis. Al waren we redelijk vroeg ter plekke, op zondag is het voorste gedeelte (dichtbij de parkeerplaats!) erg populair. De boulders die we op het oog hadden waren bezet. We lopen verder richting mijn project Code Secret, 6b. Het is fris en de opwarming bestaat uit heen en weer huppelen, armen zwaaien en touwtje springen, gevolgd door paar drietjes met de donsjack nog aan. Code Secret is een subtiele boulder met een sloperige rand. Op die rand voel ik mijn spieren in de onderarm bij elke poging steeds pijnlijker tegen het spiervlies duwen. Toch niet warm genoeg? Teveel krachttraining gedaan? Ik kom niet zo ver als vorig jaar. Ook Martin, die Code Secret als eens geklommen heeft, komt er niet meer door heen. De directe 6c variant was al helemaal te ver.
Dieper het bos in stuitten we op l'Entre-Toit, een fraaie 6c die door een dak heen traverseert, waar men uit moet mantelen, terug traverseert en via een kant naar boven leidt. We komen heel ver, maar net niet ver genoeg. Het is wel een mooie, krachtige boulder die ergens boven in de projectenlijst is geraakt. Nog dieper in het bos ligt Luna, een 6a buiten het circuit om. Het dak is zo steil dat de crashpad pas halverwege de boulder ondergeschoven kan worden. Een krachtige heelhook is noodzakelijk om bovenop de rand te kunnen vatten. Gedwongen door tijdsnood kunnen we niet verder het sprookjesbos in en lopen terug naar het gebied dichtbij de parkeerplaats. Daar loopt ook de bekende Britse bleausard Neil Hart. Hij praat een landgenoot door een spectaculaire dyno heen. Zondag blijkt populair bij de gezinnen en onder het lawaai van het kindergeschreeuw proberen we nog een paar problemen... tevergeefs.
Snel weer naar huis, filmpjes kijken, inspiratie op doen, hard trainen en vlug weer terug...
Miniscule randjes zijn in Fontainbleau eerder regel dan uitzondering
Nog even geduld bewaren dus, inchecken, en een gebiedje uitzoeken met veel wind en het liefst blootgesteld aan wat schaarse zon. Na wat bladeren in de topo viel de keuze op Canche aux Merciers, een gebiedje waar we nog niet eerder zijn geweest. Op de parkeerplaats worstelden wij ons een weg tussen de paddestoelenzoekers die gewapend waren met fleurige laarzen en riete mandjes. De meeste boulders waren hier al droog gewaaid en de crashpad kon ontvouwen worden.
Opwarmen en wennen aan "Bleau"
Al tijdens de warming-up worden we geconfronteerd met de 'Bleau'-stijl. Het is zoeken naar treetjes, vasthouden aan ribbelige slopers. Daarna bovenop de boulder proberen te mantelen, zonder dat je nog je voeten ziet. Met je vingers houd je een randje vast wat je nauwelijks nog kan zien met het blote oog. Trots en voldaan sta je dan bovenop met je handen in de lucht; een... 4c! In Canche aux Merciers klimmen we met een pracht enige verre kruispassen Le Croisé Magique, 5b en Par Toutatis, 6a. 's Avonds werd noeste arbeid beloond met menig La Chouffe.
Le Beau Final, 6a
De tweede en tevens laatste klimdag werd ingezet op Franchard Isatis. Al waren we redelijk vroeg ter plekke, op zondag is het voorste gedeelte (dichtbij de parkeerplaats!) erg populair. De boulders die we op het oog hadden waren bezet. We lopen verder richting mijn project Code Secret, 6b. Het is fris en de opwarming bestaat uit heen en weer huppelen, armen zwaaien en touwtje springen, gevolgd door paar drietjes met de donsjack nog aan. Code Secret is een subtiele boulder met een sloperige rand. Op die rand voel ik mijn spieren in de onderarm bij elke poging steeds pijnlijker tegen het spiervlies duwen. Toch niet warm genoeg? Teveel krachttraining gedaan? Ik kom niet zo ver als vorig jaar. Ook Martin, die Code Secret als eens geklommen heeft, komt er niet meer door heen. De directe 6c variant was al helemaal te ver.
Code Secret
Dieper het bos in stuitten we op l'Entre-Toit, een fraaie 6c die door een dak heen traverseert, waar men uit moet mantelen, terug traverseert en via een kant naar boven leidt. We komen heel ver, maar net niet ver genoeg. Het is wel een mooie, krachtige boulder die ergens boven in de projectenlijst is geraakt. Nog dieper in het bos ligt Luna, een 6a buiten het circuit om. Het dak is zo steil dat de crashpad pas halverwege de boulder ondergeschoven kan worden. Een krachtige heelhook is noodzakelijk om bovenop de rand te kunnen vatten. Gedwongen door tijdsnood kunnen we niet verder het sprookjesbos in en lopen terug naar het gebied dichtbij de parkeerplaats. Daar loopt ook de bekende Britse bleausard Neil Hart. Hij praat een landgenoot door een spectaculaire dyno heen. Zondag blijkt populair bij de gezinnen en onder het lawaai van het kindergeschreeuw proberen we nog een paar problemen... tevergeefs.
Snel weer naar huis, filmpjes kijken, inspiratie op doen, hard trainen en vlug weer terug...
Beiden in zelfde pas van l'Entre-Toit
vrijdag 1 november 2013
Plan Bleau
En dat is het plan voor het komende weekend: boulderen in Fontainebleau. Zouden de laatste maanden in boulderhal Sterk vruchten afwerpen? Zouden de lagere temperaturen zorgen voor meer frictie? Nog nooit waren we zo laat in het seizoen in het bos van Fontainebleau. Tussen de vallende blaadjes wordt het zoeken naar miniscule treetjes en geribbelde slopers.
1, 2, 3... het is al weer de vierde keer dit jaar dat ik afreis om de vingers te beproeven, net even ten zuiden van Parijs. Gewapend met een nieuwe topo is het eerste gebiedje Franchard Isatis. Na de laatste keer in dat gebied hebben we nog 'unfinished business' (zie blog). Verder staan er een paar stevige doelen: El Poussah en Abdolobotomy (beiden 7a). Ambitieus? Na het weekend zullen we het weten...
Ondergetekende in Code Secret, 6b in Franchard Isatis
1, 2, 3... het is al weer de vierde keer dit jaar dat ik afreis om de vingers te beproeven, net even ten zuiden van Parijs. Gewapend met een nieuwe topo is het eerste gebiedje Franchard Isatis. Na de laatste keer in dat gebied hebben we nog 'unfinished business' (zie blog). Verder staan er een paar stevige doelen: El Poussah en Abdolobotomy (beiden 7a). Ambitieus? Na het weekend zullen we het weten...
Martin in Faux Baquet,7a in Franchard Isatis
Abonneren op:
Posts (Atom)