Barça! Laatste foto's

Zaterdag

Mijn laatste dag in Barcelona, een productieve dag want zondag vlieg ik weer terug. Plan voor vandaag was:

De boulderhal Climbat Barcelona was even voorbij het Plaça Espana, een klein half uurtje lopen. Het systeem was uitgelegd in het Spaans en kon er dus geen touw aan vast knopen. De routes vinden was een meer lastige opgave dan de routes toppen. Desondanks is het nog gelukt om een 6b te toppen. De cruxpassen zaten aan het einde en waren spectaculair geplaatst in een dak, eindigend met een toehook op de eindgreep.

Na het klimmen ben ik de taxi gesprongen om naar Parc Güell, het wereldberoemde park ontworpen door Gaudi. Althans, wat je er nog van kan zien tussen de toeristen. 

 De entree van Parc Güell waar meteen massa's toeristen te zien zijn.

Huis naast de entree van het park.

Mozaïek

Gaudi museum

’s Middags was het weer de slippers aan en langs het strand struinen, door de volkswijk Barceloneta en over de boulevard. Met een boekje op zak kom je op de leukste en mooiste plekken. Hoe anders zou ik bij Jai-Ca naar binnen gelopen zijn voor mejillones (mosselen). 

Montjuïc

Jachthaven van Barcelona 

In het échte Barcelona. De was hangt nog buiten te drogen in de wijk Barceloneta. 

Kunstwerk Homage to Barceloneta, geplaatst op het strand.

Barça, part 2

Vrijdagmiddag was de meeting afgelopen. Geen werken meer en tijd om de stad te verkennen waar ik nu 2 dagen de tijd voor had. In hetzelfde hotel blijven zou gelijk staan aan plunderen van mijn eigen portemonnee. Daarom verkoos ik om in Hotel Nuevo Triunfo te verblijven, een 2-sterrenhotel. Een stuk goedkoper en dichterbij het centrum van Barcelona. Toch merk je die degradatie van drie sterren in alles. Goed, je slaapt er toch maar twee nachtjes en overdag hoef je niet op de kamer te zijn.

Het hotel staat aan de voet van de heuvel Montjuïc in de wijk El Poble Sec. Die wijk is van oudsher een immigrantenwijk. Maar de laatste jaren is de buurt in trek en wint het aan populariteit bij de locals die aan de drukte van het historische centrum willen ontsnappen.

Hotel Nuveo Triunfo heeft dan slechts 2 sterren, het ligt wel op loopafstand van het centrum.

Dag 1 – Vrijdag

’s Middags liep ik vanuit het hotel naar het themapark el Poble Espanyol op de heuvel Montjuïc. In dit openluchtmuseum staan replica’s van karakteristieke gebouwen vanuit heel Spanje. Dit dorp is gemaakt voor de wereldtentoonstelling van 1929. Dwalend door de nauwe straatjes en zonnige pleinen waant men zich in het échte authentieke Spanje.

Het imposante Paleis Nacional met daarvoor de magische fontein. Momenteel is er een kunstmuseum in gevestigd. Paleis ligt aan de voet van Montjuïc en kent vele trappen vanaf de rotonde Plaça Espana.

Plaza Mayor in het openluchtmuseum. Bouwstijlen hier op de foto komen voornamelijk uit de streken Castilla y Leon en Aragón.

Gemeentehuis uit Aragón aan het Plaza Major met schuin daarachter Torre de Utebo afkomstig uit dezelfde streek.

Daarna heb ik verder geslenterd over de flanken van Montjuïc. Deze heuvel vormde in 1992 het decor voor de Olympische Spelen. Zo staan daar ondermeer het Olympisch stadion en zwembad.

Olympische fakkel

Estadi Olimpic de Montjuic Lluis Companys (Olympisch stadion)

Aan de oostkant van Montjuïc loop je zo naar beneden en langs de haven richting het centrum. Daar liep ik via de nauwe en soms groezelige straatjes van de oude stad en de wijk el Gòtic naar het Plaça Catalunya. Deze reusachtige rotonde is een verzamelplaats en het einde van de meest bekende straat van Spanje; de Rambla. Bekend is deze straat wel, maar mooi zeker niet. Door de horden toeristen is deze straat verworden tot een goot van bedelende straatartiesten, buitenlandse kraampjes, grote fastfoodketens en zakkenrollers. Het mooie en echte Barcelona vind je veel sneller in de zijstraten.

Oude en smalle straten vindt men in de wijk El Gotic (de Gotische wijk)

Columbus wijst naar de zee. Mirador el Colom, het begin van de beroemde straat; La Rambla.

Barça!

Het begrip Fernweh gaat niet alleen om klimmen of een weekendje weg. Het gaat om het verlangen, nee... de zucht om van huis te gaan en nieuwe plaatsen ontdekken. Wat een geluk moet je dan koesteren als je nota bene voor je werk op pad moet. Bestemming: Barcelona, Spanje.

Gisteren ben ik gearriveerd en zondag vlieg ik weer terug. De meeting stopt op vrijdag al, maar de kans om een vrij weekend er aan vast te plakken kon ik uiteraard niet laten schieten. De vlucht verliep voorspoedig en in slechts 2 uur zet je voet in Barcelona. Geposteerd in Hotel Melia zag ik FC Barcelona winnen van Shaktar Donetsk.

De aanvliegroute naar het vliegveld gaat over de zee waardoor je de stad prachtig ziet liggen.

Hotel is gesitueerd in het business district van Barcelona.

Op de eerste dag van de meeting waren we al redelijk bijtijds klaar. Even quality tijd in de stad spenderen. Samen met een collegaatje liepen we langs de statige gebouwen en creaties van Gaudi, met als hoogtepunt de Sagrada Familia.

 

Typisch straatbeeld in één van de drukste verkeersaders van de stad, Avinguda Diagonal. Veel auto's natuurlijk, maar ook voornamelijk veel scooters en bomen. 

De statige gebouwen in de wijk l'Eixample zien er zo uit. Soms staat er wel eens een appartement te huur...

Casa Milà, een schepping van Gaudi waarvan nog een aantal in de stad staat. Er is geen rechte lijn te ontdekken. Gaudi's architectuur doet sprookjesachtige aan. Als je ook zijn andere gebouwen ziet dan kan je niet anders concluderen dat Gaudi een fantasievolle verbeelding had.

Sagrada Familia. Ook van Gaudi en het symbool van Barcelona. In 1886 is men begonnen met de bouw maar het is nog steeds niet af.

Als men vluchtig naar de Sagrada Familia kijkt dan maken je hersenen er al snel een recht plaatje van. Maar deze cathedraal is vol met torentjes, spitsen gesierd door slangen, hagedissen, bollen en allerlei andere ornamenten en tierlantijnen.

Weer boulderen

Weekend Bleau nadert rap, dus tot die tijd wordt alle beschikbare klimtijd in het boulderen gestoken. Vanavond konden de vellen, pezen en gewrichten weer tot het uiterste gedreven worden.

De zoektocht naar een crashpad is uitgelopen op haast een queeste. Maar in Bussum konden we een mooi dealtje maken. We hebben nog een week bedenktijd, maar ziet er goed uit. De naam van het crashpad is me even ontschoten dus kan geen plaatje posten.

Zelf in actie, 6a.

Waar haal ik een crashpad?

Oftewel een bouldermat? Over exact een maand staan we onderaan de boulders naar boven te turen in de prachtige bossen van Fontainebleau. Naar boven turen is geen probleem, maar voornamelijk de omgekeerde route vereist enige zorgvuldigheid. Om een eventuele val uit een boulder te breken is het essentieel om een crashpad goed te positioneren.

Tijdens de vorige trip hadden we een crashpad voor een prikkie kunnen huren bij een geëmigreerde Bleausard uit Engeland; Maison Bleau. Maar hij was het bewuste weekend niet thuis en wij kunnen dus geen pads bij hem huren. Een zoektocht op internet levert geen resultaat op. Moeten we er ééntje kopen? Lenen? Toch ergens huren? Ik hou me aanbevolen als iemand een subtiele en goedkope oplossing weet.

Voorpret kan beginnen al zullen we maar vier dagen boulderen. De ticklisten kunnen gemaakt worden...

Vorig jaar in Bleau, sector La Gorge aux Chats, Angle de Fuite 4.

Weer de camping in Milly la Forêt kiezen?

Helicopter nodig op zwarte piste

Na een paar dagen skiën krijg je de smaak te pakken. Tijd voor een zwarte piste. Door de recente warmte waren de meeste zwarte pistes niet in conditie en dus gesloten. Tussen de boekels in ontstonden plaque de terre zoals de Fransen dat bestempelen. Toch zouden we ergens graag een zwarte piste proberen en met die gedachten gingen we lunchen. Met een lekkere zoete crêpe achter de kiezen zaten we nog na te genieten in de zon toen een helicopter laag over de pistes heen scheerde. Oei, niet goed nieuws vaak!

 Na de lunch waren we dat allang weer vergeten en sprongen we in de lift met het idee om ergens een zwarte piste te pakken. Traag doemde de 2700 meter hoge Roche de Mio op, met op haar flank Mio; zwarte piste. Eerdaags was deze piste noir  nog gesloten maar nu daalde een skiër beheerst af over de boekels. Nauwgezet volgden onze ogen de eenzame skiër naar de onderkant van de piste. Daar waren twee skies gekruisd in de sneeuw geplant met daarachter een groep mensen die over iemand heen gebogen stonden. De ongelukkige was vermoedelijk zeer hard ten val gekomen en werd nu in folie gewikkeld en behandeld. De reddingshelicopter die we tijdens de lunch nog zagen had dus deze bestemming. Vandaag even geen zwarte piste...