7 mei (dag 3)
Twee dagen gehad, nog twee te gaan. Gelukkig hadden we gister wat leuks kunnen klimmen waardoor we tussen de oren iets meer vrijuit konden klimmen. ’s Ochtends pakten we de boel op richting Bois Rond. Dit bleek een mooie schaduwrijke sector te zijn met ruim opgezette circuits gelegen in een mooie lijn door het bos. Na de warming-up in het oranje circuit kreeg ik wat last van de aanhechting van de biceps. Dus dat betekende even wat meer rust pakken tussen de boulders in.
Opwarmen in het oranje circuit van Bois Rond.
Gretig werd er gebruik gemaakt van de pofzak.
We volgden daarna het rode circuit met de afspraak om overal minimaal 5 pogingen in te doen voor weer door te gaan naar de volgende boulder. Op die manier dwingen we ons om niet snel op te geven en ook andere stijlen van klimmen te oefenen en te leren. En door het kiezen voor een volgende boulder vind je vanzelf ééntje die wel jouw stijl genegen is en leuk om in te werken. Met die trainingsgedachte in het achterhoofd wisten we l’Appui et le Battant, een 5c te klimmen. Even verderop in het circuit vonden we het mooiste project tot nu toe, La Théorie des Nuages, een 6a+ volgens de topo. Deze boulder was een traverse door een dak heen met mooie krachtige en atletische passen. Precies de stijl die fantastisch is om uit te voeren. Helaas wisten we niet de juiste inzicht te vinden om uit het dak te klimmen en de boulder te toppen. Eenmaal thuis bleek dat we onze heelhook (zie één van de foto’s hier beneden) toch in de goede richting zaten. Wisten we dat maar eerder…
La Théorie des Nuages, 6a+
La Théorie des Nuages, 6a+
Martin in La Théorie des Nuages, 6a+
Tijdens de pauze wilden we eten voor de avond gaan halen. Door de weilanden richting het centre commercial. Onderweg werden we slachtoffer van een klassiek geval toeristje pesten. Blijkbaar was ik niet gestopt voor een stopbord en kon ik 90 euro de hand van de gendarmerie schuiven voor in de kroeg. Als emo-aankoop hebben we een barbecue gekocht die onze stemming meer dan goed deed die avond. Behalve dan de shaslicks met koeienhart en nier, dat was een foutje.
’s Avonds keerden we terug naar een gebiedje dichtbij de camping die we vorig jaar ook hadden bezocht; Gorges aux Châts. Daar keken we weer naar de hoge toprand van Dallain, 6b. Vorig jaar hebben we daar wat angstige pogingen in gedaan maar waren te bang voor de rottige landing. Nu wisten we die beiden te overwinnen om vervolgens naar de rand te vliegen, te pakken, te toppen en vol adrenaline in je handen te kloppen. Meevaller, we hebben het op video kunnen vastleggen!
Martin demonstreert perspectief om de hoogte van Dallain aan te geven.
8 mei (laatste dag)
Dag stond voornamelijk in het teken van afbreken, inpakken, uitklimmen en weemoedig afscheid naam van het sprookjesbos. In het gebied Franchard Cuisinière klommen we nog een mooie 5b in het rode circuit, Le Hareng Saur. Grappig was dat twee bleausards deze route ook deden en er niet door heen kwamen. Dat was op zich niet grappig, maar dat en het feit dat ze heel hard met een lap op de rotsen sloegen gecombineerd met de verfijnde uitspraak: “Putant de magnésie”.
Martin in Le Hareng Saur.
Wie weet hoe lang het duurt voordat we hier weer heen kunnen?
