Het is inmiddels al weer een week geleden dat we terug zijn gekomen uit Fontainebleau. Tot nu toe was alleen nog maar een kleine amuse te zien, dus nu is het de tijd voor meer.
Vier dagen in het magische bos van Fontainebleau in het paasweekend. Het plan was om vier dagen te knallen in de zandstenen rotsen. Vorig jaar waren we ook al in Bleau en we hoopten stiekem op zichtbare ontwikkeling in niveau en plezier.
Martin overziet tevreden onze camping site. Klaar om te boulderen...
Donderdagochtend, Bevrijdingsdag in Nederland, kwamen we aan op camping La Musardière. Tent opzetten, een colaatje en weer terug in de auto. Eerste gebiedje dat we wilden bezoeken was het populaire Bas Cuvier. Vanwege de drukte wilden we dit gebiedje niet in het weekend bezoeken. Voor een eerste paar boulders van het seizoen is dit gebied slecht voor je zelfvertrouwen. Het gros is toch redelijk glad geklommen en daardoor lastig voor de bijbehorende gradatie. Kortom, we werden weer even met de neus op de feiten gedrukt. Een 6b op plastic garandeert helemaal niets op echte rotsen. Hoe we ook onze best deden in Faux Ligament, 5a, we kwamen er niet door heen. Wellicht dat ons inzicht verkeerde bèta opleverde, maar het gelukte niet. Ontzettend wennen dus.
Faux Ligament, 5a. Bas Cuvier, blauwe circuit nr. 16
Core stability in de beginpas van Faux Ligament
Daarnaast was het tijdens het boulderen oppassen voor de meikevers. Erg eigenaardige wezens en het zijn bovendien notoir slechte vliegers. Buiten dat, ze zaten in grote getalen in de eik precies naast de boulder. Ongelukkige touchdowns van enkele meikevers moesten ze bekopen met een ruime boog richting het zand. Goed, het was ook mei natuurlijk… Verder waren er nog meer bosbewoners die de ‘draak’ met ons wilden steken. Naast meikevers zat het bos ook vol met hagedissen. Head first klimmen ze moeieloos naar beneden over de warme rotsen van Bleau.
De korte nacht bracht al snel vermoeidheid in de armen en het hoofd. Tijd om een biertje te openen in een luie stoel.
6 mei (dag 2)
Goed uitgeslapen begonnen we aan de volgende klimdag. Het idee was om naar het gebied 91.1 te gaan maar door de onduidelijke topo konden we dit gebied helaas niet vinden. We hebben wel even opgewarmd in het oranje circuit aan de andere kant van het zandpad, maar die stonden dan weer niet aangegeven in de topo. Dus we zijn daarna maar rechtdoor gelopen richting het populaire Cul de Chien.
In de topo werd onze aandacht meteen getrokken door het beroemde blok Le Bilboquet. Dit blok heeft een hele eigenaardige vorm en ligt zeer prominent midden op een zandvlakte. Je moet er eenvoudigweg wel heen lopen. Dit gebied had helaas niet heel veel naar onze smaak te bieden, maar de omgeving was wel fantastisch. Overal om ons heen waren blokken, bomen, zandvlaktes en heuvels. In combinatie met een flinke dosis zon leverde dit een gelukzalige glimlach op onze gezichten.
Gebiedje 91.1 is de linker rode cirkel. Onvindbaar voor ons met de topo open. Wel vonden we het oranje circuit nr. 4 maar die waren dan weer niet gespecificeerd in de topo. Dus na de warming-up, rechtdoor richting Cul de Chien, de rechter rode cirkel.
Vind maar eens in de weg in het doolhof van zand, bomen en rotsen.
Opwarmen gaat prima met een Frans zonnetje.
Wie en waar is die groene kabouter tussen de boulders?
Martin op Le Bilboquet, het boegbeeld van Cul de Chien.
Dan maar rechtdoor naar Cul de Chien. Martin met crashpad.
Na de noodzakelijke boodschappen en pauze gingen we aan het begin van de avond naar Gorges d’Apremont. Tijdens de boodschappen ook nieuwe klimpata's gekocht,Weer een heel ander soort gebied met een zeer hoge concentratie aan boulders en circuits. De variatie aan routes is dan ook groot. Van platen tot steile overhangen tot hele hoge boulders, het was er allemaal. Wij volgden het zalmrose circuit waar we een relatief makkelijke 5 (zalmrose nr. 71) konden bestijgen. En dat was zowaar in een flash poging voor mij. Toch apart dat sommige vijfjes ontzettend lastig zijn en sommige dan ook weer niet.
Nieuwe klimschoenen, super Italiaans design. Nu nog goed klimmen...
Spielerei in Legitime Adherence assis, 7a.
Energie vloeide snel uit de armen zo aan het begin van de avond. Martin stak zijn energie vooral in het maken van boulders… Na wat spielerei in een 6c/7a taaiden we af voor een vorstelijke camping maaltijd. In het donker ontdekten we een leuk tijdverdrijf. Zet je sluitertijd van de camera op 15 seconden en schrijf met je hoofdlampje in de lucht. Ware kunstwerken hebben we gemaakt…
Was getekend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten