Beez!

Het was al weer vorig weekend dat we in Beez, België, vroeg vertrokken uit Nederland probeerden we te ontsnappen aan de regenbuien. Helaas trokken die buien ook over de Ardennen tot diep in de middag. Eerst dus maar eens een kop koffie en een petit dejeuner genuttigd in Namur. Wellicht lag het aan de regen, maar de hoofdstad van Wallonië deed ons erg grauw en triest aan. Er zijn daar heel veel grijze mensen, krom geschouderd en zittend op de grond en hun hand ophoudende. Koffie op, markt bezocht en door naar Durnal voor een camping. Tussen de druppels konden we de tentstokken krommen en het zeil spannen.Gelegen op een heuvel stond ons tentje midden in een weiland met prachtig uitzicht over het heuvelachtige landschap van de Ardennen.

Uitzicht vanuit de tent in Durnal met mijn zwarte bolide op de voorgrond.

De rotsen zouden nog niet droog zijn dus verkenden we de klimhal van Namur. En toegegeven, dat is een erg leuke hal met supermooie routes. Alleen jammer dat een aantal grepen helemaal verkleurd waren door pof en schoenzolen. Hier konden we mooi onze energie kwijt en de sessie werd traditioneel afgesloten met een Leffe Blond. Inmiddels was het buiten al weer een poos droog. Omdat de camping 20 minuten rijden was zijn we meteen naar de rotsen vertrokken om daar te rusten. De pitjes en cartouches kwamen te voorschijn en Martin maakte een zeer smakelijke pasta maaltijd.

Eten op de parkeerplaats, typisch gedrag van klimmers 'on the road'.

's Avonds konden we net nog even een paar routes klimmen. Het type klimmen is totaal verschillend dan in Pont-à-Lesse. Hier in Beez zijn er veel meer gaten en ook overhangend. Er is genoeg voor je voeten alleen erg veel uithoudingsvermogen is vereist. Laat dat nou net niet mijn sterkste punt zijn, zeker niet na een sessie klimmen in de hal. Het blijft onwennig om vanuit de hal de rotsen in te duiken. Door de regen waren de rotsen erg zanderig geworden. 

Het massief van Beez en Marche-les-Dames met uitzicht op de Maas.

Ondergetekende geeft de duim voor de afdaling in l'Arête de la Boisson, 4. 

Martin in volle vlucht.

Zondag was het weer compleet omgeslagen en gaf het kwik tien graden meer aan dan de dag ervoor. Ons plan was om een mooie 6a te gaan klimmen. Alleen die begon pas 15 meter boven de grond dus hebben we zowaar een standplaats moeten maken. De passen waren allemaal best luchtig, maar de crux pas zat 3 meter boven een haak. De keuze was om een halve mono te benutten of die te omzeilen via een glibberig glad randje. Dit was voor ons beide te gortig en hebben de afdaling ingezet.


Het was genieten in de zon op de laatste dag. In augustus staat al weer het volgende weekend gepland. Boulderen of rotsklimmen?

Martin in Genesis, 6a.

Eerst even ontspannen voor de terugreis.