100x bovenop een boulder staan staat gelijk aan 100x zuchten, schelden, sleuren en onelegant mantelen. Daar staat wel tegenover: 100x met gebalde vuisten in de lucht door adrenaline en bevrediging. Maar liefst 97% van alle boulders lagen in het bouldermekka Fontainebleau. Stiekem is het dus een kleine terugblik op het boulderen in dat mooie bos.
100 boulders verdeeld over de gradaties; uitleg over onsight, flash en redpoint staat hier. Sinds twee jaar wordt er fanatiek geklommen en daarom is 97% van alle boulders geklommen vanaf 2011.
Totaal aantal boulders: 100
Gemiddeld aantal boulders per jaar: 33
Aantal tripjes: 14
Meeste tripjes in een jaar: 2013 met 6x, en een stijgende lijn is ingezet
Gemiddeld aantal boulders per trip: 7 (toch maar langer blijven of met beter weer, of niet geblesseerd raken)
Afgelegde afstand naar Fontainebleau (aller - retour): 11.660 kilometer
Route naar Fontainebleau
Eerste boulder ervaring: Col des Montets, een klein gebied tussen Chamonix en de grens met Zwitserland. Een klein gebied met een weergaloos uizicht op de scherpe pieken van het Mont Blanc massief.
Meest exotische boulder ervaring: Red Rock nabij Las Vegas in de Verenigde Staten. Slecht op 1 uur van de hectische Strip en weg van de lawaaige fruitautomaten, liggen de Red Rocks. Met een gehuurde crashpad dook ik moederziel alleen de woestijn in, zonder enig bereik op mijn mobiel.
Het mooiste gebied: Zonder enige twijfel: Fontainebleau in Frankrijk. De dichtheid van problemen is ontzettend hoog en ongekend in Europa. Daarnaast liggen deze boulders in een sprookjesachtig decor dat het niveau Efteling overstijgt. Op ruim 5 uur rijden ligt dit gebied in handbereik van boulderminnend Nederland. De eerste ontmoeting met 'Bleau', zoals het gebied ook wel liefkozend genoemd wordt door intimi, is vaak geen liefde op het eerste gezicht. Je moet opnieuw leren klimmen en boulders zijn zo hard gewaardeerd dat menig ego een diepe deuk oploopt. Naarmate je er vaker komt ga je vanzelf de miniscule treetjes en slopers van zacht zandsteen waarderen. Helaas hebben heel veel mensen deze droomplek ontdekt, maar behandelen het niet als zodanig. Durf anders te kiezen en zoek de kleine gebiedjes uit, of kies ervoor om ook buiten de feestdagen om te boulderen. Geloof me, wanneer je de volle parkeerplaatsen van Isatis of Cuvier ziet, dan wil niets liever dan juist de andere kant uit. Fontainebleau is een gebied waar je de rest van je leven naar terug kan keren en elke keer iets nieuws, iets prachtigs kan ontdekken.
Meest bijzonder ervaring: Gebeurde in het laatste weekend Fontainebleau, december 2013. Veel regen zorgde voor een nagenoeg leeg bos. Na lang wachten konden we pas bij het invallen van de schemering een droge boulder proberen. Op slechts een paar bivakerende boulderaards na waren we alleen op de anders zo overvolle parkeerplaats van Franchard Isatis. In het donkere bos, met de bouwlamp aan, hoofdlampjes aan, worstelen we in Le Surplomb Statique, 6a+. We waren alleen in het bos, althans dat dachten we. Als we op de parkeerplaats aankomen vlucht een troep everzwijnen voor ons weg, de veilige duister in van het magische bos.
Meest geklommen gradatie: 4A, een derde van alle geklommen boulders maar liefst. Niet heel verwonderlijk als je bedenkt dat ook buiten opgewarmd moet worden.
Hoogst gegradeerde boulder: Dallain 6C, een dyno in Gorge aux Chats. Het duurde even voordat ik volledig durfde te vliegen naar de hoge rand. Maar na veel sprongen bleef uiteindelijk mijn hand plakken aan de rand. Wat een gevoel; gedemonstreerd door dit mooi stukje videomateriaal. Al lijkt het zo wel heel eenvoudig...
Hoogst gegradeerde onsight (in 1x, zonder enige voorkennis uitgeklommen): Mini Dei in Rocher Canon, 6a. Althans, volgens de topo toentertijd. Inmiddels is de boulder op Bleau.info afgewaardeerd naar 5b/5c.
Mooiste boulder (en met meeste voldoening): La Théorie des Nuages 6b, in Bois Rond. Zondermeer kreeg ik bovenop deze boulder veruit het meest voldane gevoel. Hard werken en fraaie passen maakte deze beklimming tot een pareltje. In het Pinksterweekend van 2011 heb ik in drie dagen op rij alle passen kunnen uitwerken en linken. Dat weekend was ik net alleen op pad. Eenmaal bovenop kon ik het gevoel met niemand delen en alleen maar luidkeels uitschreeuwen door het bos.
Zelf geopende boulder: Le Petit Pare Dessus 5c, in Gorge aux Châts. In het paasweekend van 2012 liepen we langs dit blok met een indrukwekkende diepe zitstart. Het dak vormt het eerste gedeelte van de 7a+ Le Pare Dessus, maar wordt vervolgd door een directe finish op slopers. Een mooi boulder met krachtige passen door het dak, een atletische mantel om uit het dak te geraken, en dan technisch eindigen. Thuis werden de topo's en databases gecontroleerd, maar nergens kon ik deze logische variant terug vinden. Snel een mailtje gestuurd naar de beheerder van bleau.info en de bevestiging van een eerste beklimming was binnen. Het voelde als een 6a, maar heb toch veilig gekozen met een 5c waardering. Ik kan alleen maar iedereen aanraden om er eens in te stappen. Je zal zeker niet worden teleurgesteld.
Mijn droomboulder: Karma 8a (8a+) in Franchard Cuisinière. Eerste beklimming was al in 1995 door boulderlegende Fred Nicole. Daarna is het een klassieker geworden en geklommen door vele boulderhelden als Paul Robinson en Nalle Hukkataival. Als het mij ooit gegeven is om een 8a te klimmen, dan graag deze. Een prachtig boulder waarin een paar typische Bleau-stijl passen noodzakelijk zijn om bovenop te komen.
Meest exotische boulder ervaring: Red Rock nabij Las Vegas in de Verenigde Staten. Slecht op 1 uur van de hectische Strip en weg van de lawaaige fruitautomaten, liggen de Red Rocks. Met een gehuurde crashpad dook ik moederziel alleen de woestijn in, zonder enig bereik op mijn mobiel.
Het mooiste gebied: Zonder enige twijfel: Fontainebleau in Frankrijk. De dichtheid van problemen is ontzettend hoog en ongekend in Europa. Daarnaast liggen deze boulders in een sprookjesachtig decor dat het niveau Efteling overstijgt. Op ruim 5 uur rijden ligt dit gebied in handbereik van boulderminnend Nederland. De eerste ontmoeting met 'Bleau', zoals het gebied ook wel liefkozend genoemd wordt door intimi, is vaak geen liefde op het eerste gezicht. Je moet opnieuw leren klimmen en boulders zijn zo hard gewaardeerd dat menig ego een diepe deuk oploopt. Naarmate je er vaker komt ga je vanzelf de miniscule treetjes en slopers van zacht zandsteen waarderen. Helaas hebben heel veel mensen deze droomplek ontdekt, maar behandelen het niet als zodanig. Durf anders te kiezen en zoek de kleine gebiedjes uit, of kies ervoor om ook buiten de feestdagen om te boulderen. Geloof me, wanneer je de volle parkeerplaatsen van Isatis of Cuvier ziet, dan wil niets liever dan juist de andere kant uit. Fontainebleau is een gebied waar je de rest van je leven naar terug kan keren en elke keer iets nieuws, iets prachtigs kan ontdekken.
Meest bijzonder ervaring: Gebeurde in het laatste weekend Fontainebleau, december 2013. Veel regen zorgde voor een nagenoeg leeg bos. Na lang wachten konden we pas bij het invallen van de schemering een droge boulder proberen. Op slechts een paar bivakerende boulderaards na waren we alleen op de anders zo overvolle parkeerplaats van Franchard Isatis. In het donkere bos, met de bouwlamp aan, hoofdlampjes aan, worstelen we in Le Surplomb Statique, 6a+. We waren alleen in het bos, althans dat dachten we. Als we op de parkeerplaats aankomen vlucht een troep everzwijnen voor ons weg, de veilige duister in van het magische bos.
Meest geklommen gradatie: 4A, een derde van alle geklommen boulders maar liefst. Niet heel verwonderlijk als je bedenkt dat ook buiten opgewarmd moet worden.
Hoogst gegradeerde boulder: Dallain 6C, een dyno in Gorge aux Chats. Het duurde even voordat ik volledig durfde te vliegen naar de hoge rand. Maar na veel sprongen bleef uiteindelijk mijn hand plakken aan de rand. Wat een gevoel; gedemonstreerd door dit mooi stukje videomateriaal. Al lijkt het zo wel heel eenvoudig...
Hoogst gegradeerde onsight (in 1x, zonder enige voorkennis uitgeklommen): Mini Dei in Rocher Canon, 6a. Althans, volgens de topo toentertijd. Inmiddels is de boulder op Bleau.info afgewaardeerd naar 5b/5c.
Mooiste boulder (en met meeste voldoening): La Théorie des Nuages 6b, in Bois Rond. Zondermeer kreeg ik bovenop deze boulder veruit het meest voldane gevoel. Hard werken en fraaie passen maakte deze beklimming tot een pareltje. In het Pinksterweekend van 2011 heb ik in drie dagen op rij alle passen kunnen uitwerken en linken. Dat weekend was ik net alleen op pad. Eenmaal bovenop kon ik het gevoel met niemand delen en alleen maar luidkeels uitschreeuwen door het bos.
La Théorie des Nuages 6b
Zelf geopende boulder: Le Petit Pare Dessus 5c, in Gorge aux Châts. In het paasweekend van 2012 liepen we langs dit blok met een indrukwekkende diepe zitstart. Het dak vormt het eerste gedeelte van de 7a+ Le Pare Dessus, maar wordt vervolgd door een directe finish op slopers. Een mooi boulder met krachtige passen door het dak, een atletische mantel om uit het dak te geraken, en dan technisch eindigen. Thuis werden de topo's en databases gecontroleerd, maar nergens kon ik deze logische variant terug vinden. Snel een mailtje gestuurd naar de beheerder van bleau.info en de bevestiging van een eerste beklimming was binnen. Het voelde als een 6a, maar heb toch veilig gekozen met een 5c waardering. Ik kan alleen maar iedereen aanraden om er eens in te stappen. Je zal zeker niet worden teleurgesteld.
Een bleausard mantelt hier uit het dak van le Petit Pare Dessus, 5c
Mijn droomboulder: Karma 8a (8a+) in Franchard Cuisinière. Eerste beklimming was al in 1995 door boulderlegende Fred Nicole. Daarna is het een klassieker geworden en geklommen door vele boulderhelden als Paul Robinson en Nalle Hukkataival. Als het mij ooit gegeven is om een 8a te klimmen, dan graag deze. Een prachtig boulder waarin een paar typische Bleau-stijl passen noodzakelijk zijn om bovenop te komen.
Karma
