Alles was gehuld in ijs. Zo ook alle begroeiing wat voor mooie plaatjes zorgt.
De auto was bedekt met een laag ijs. Plakkaten van een centimeter dik kwamen van de auto afzetten.
De heuvel achter het het huis leverde nog een kruistocht op. Bovenop de heuvel stond een kruis langs iets was een pad moet heten, diep verborgen onder de sneeuw. Door de arctische condities onderweg daarheen voelde het bereiken van de top aan als een topkruis in de Alpen.
Vandaag hebben we een korte hike gemaakt van ongeveer 3 kilometer. Gezien de omstandigheden was dit nog best een afstand. De ongerepte paden waren bekleed met een tapijt van een halve meter sneeuw, daarbovenop een dikke laag ijs bedekt met een laag stuifsneeuw. Een paar kilometer glibberen en onverwachts vaak diep wegzakken leverde een hoop moeite op, maar ook een hoop mooie plaatjes. Bijna alle sneeuw op de paden was maagdelijk, de wind had prachtige duinen en allerlei andere creaties gevormd en de takken waren diep ingevroren. Goed ingepakt kan ik wel zeggen: heerlijk die winter!
De eerste 'alpiene' stappen van mijn nichtje.
Ondergetekende probeert de comfort van een sneeuwduin uit om uit de voorbij stuivende sneeuw te geraken.
Een smal pad langs een watertje situeert een gelegenheid voor mijn broertje en vriendin om eens te poseren .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten