Fanatiek als ze is liet ze weten vaker op de bel te willen drukken dan de vorige keer. Dat lukte ook door maar liefst 6 keer tot in de nok van de bijna 20 meter hoge klimhal te klimmen. Daarna liet ze haar aandacht vallen op de hoofdwand. De overhang imponeerde haar allerminst en dapper begon ze aan de eerste paar meter. Al snel verzuurd door de overhang moest ze los laten en slingerde ze de vervolgens door de hal heen. Weer terug in de wand geslingerd kwam ze bij het setje aan: "Ome Ron, wat moet ik met die haak doen? Dat jongetje van 4 deed ook zijn touw er door heen." Lichtelijk verbijsterd constateer ik dat zij mijn blog gelezen had.
De avond werd traditioneel afgsloten met Leffe voor de mannen en warme chocomel voor de kleine dame. Het was zeker een geslaagde avond waarin ik me weer verbaasde over de bijdehante opmerkingen, maar ook vooral het speels gemak waarmee ze zich lichtvoetig naar boven beweegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten